ΣΧΕΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

 Άνθρωπος και φύση συνιστούν μια αδιάσπαστη ενότητα. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως αυτόνομη ύπαρξη ή να χωριστεί από τη φύση, εφόσον τα δημιουργήματά του είναι μέρος αυτής σε κάθε επίπεδο της πολιτισμικής ή επιστημονικής εξέλιξης.  Το ανθρώπινο γένος ευτύχισε να βρεθεί μέσα σε τόσο αφιλόξενο  αλλά και μαζί φιλόξενο και ελπιδοφόρο φυσικό περιβάλλον ,που ήταν διατεθειμένο να του εξασφαλίσει τους όρους διαβίωσης ,εφόσον βέβαια αποφάσιζε να το αναμορφώσει, να το σεβαστεί και να το προστατεύσει. Δεν είναι τυχαίο που το ανθρώπινο γένος όπως το γνωρίζουμε σήμερα αλλά και όπως το αποκαλύπτει η ιστορία του αναδύθηκε μέσα από το περιβάλλον. Χωρίς αυτό το ζωντανό πεδίο, οι ανθρώπινες ικανότητες δεν θα μπορούσαν παρά να έχουν παραμείνει δυνατότητες.

   Ο άνθρωπος αντλεί μέσα από το φυσικό του περιβάλλον, τόσο τα απαραίτητα υλικά που χρειάζεται για να επιβιώσει, όσο και άλλα που του δίνουν έναυσμα για δημιουργία. Επηρεάζεται από τον περιβάλλοντα χώρο, τα ζωικά και φυτικά είδη του, τις γεωλογικές και κλιματολογικές συνθήκες. Μέσα σ’ αυτό το φυσικό πλαίσιο προσαρμόζει όσο μπορεί τη ζωή του, αντλεί την τροφή του, κατασκευάζει την κατοικία του. Αργότερα επεμβαίνει και ο ίδιος σ’ αυτό το χώρο, εκτρέφοντας ή καλλιεργώντας είδη, εξημερώνοντας άλλα, αποψιλώνοντας εκτάσεις για δημιουργία αγρών, εκτρέποντας την ροή ποταμών, διασχίζοντας ποτάμια και θάλασσες, προκαλώντας ή περιορίζοντας αλλαγές.  

   Προσπαθώντας να βελτιώσει τους όρους της διαβίωσης τους ο άνθρωπος ιδιοποιείται ολοένα και περισσότερο το φυσικό πλούτο , καθώς ανακαλύπτει σταδιακά τη χρηστικότητα του. Οι ανθρώπινες αισθήσεις όμως είναι σε θέση να αντιληφθούν ένα μόνο μέρος της φυσικής πραγματικότητας ,μια από τις πολλαπλές της διαστάσεις ,που είναι ίσως και η λιγότερο σημαντική. 

   

Την αδυναμία αυτή έρχονται να υπερβούν οι επιστήμες και η τεχνολογία ,που με τις γνώσεις και τα επιτεύγματα τους παρέχουν στον άνθρωπο την δυνατότητα να αντικρίσει ένα ακόμα επίπεδο της φυσικής πραγματικότητας. Όμως οι επιστήμες και η τεχνολογία με το πέρασμα των χρόνων αρχίζουν να προκαλούν μια ραγδαία καταστροφή στη σχέση μας με το περιβάλλον .Και όσο μεγαλύτερη γίνεται αυτή η καταστροφή τόσο περισσότερο συνεχίζουν με πείσμα και θέληση να κάνουν ακόμα περισσότερα. Μέρα με τη μέρα ,χρόνο με το χρόνο αντιλαμβανόμαστε  τις συνέπειες των πράξεων μας χωρίς όμως να ευαισθητοποιούμαστε αρκετά ώστε να δώσουμε ένα οριστικό τέλος σ’ αυτόν τον εμφύλιο πόλεμο από τον οποίο ουσιαστικά εμείς θα  βγούμε ζημιωμένοι.